Inwoners van Curitiba denken dat ze in de beste stad in Brazilië wonen en veel buitenstaanders zijn het daarmee eens. Er zijn 17 parken, veel gratis culturele evenementen, overal bomen en een verkeers- en afvalverwerkingssysteem dat als voorbeeld kan dienen voor vele andere steden.

Curitiba is één van de snelst groeiende steden in Brazilië. In de laatste 30 jaar steeg de bevolking van 500.000 naar 1.700.000. De vlucht naar de stad wordt o.a. in de hand gewerkt door de evolutie op het platteland. Daar heeft de koffieteelt plaats moeten maken voor de teelt van soja. Voor het telen van koffie waren veel arbeidskrachten nodig. Maar de sojateelt is gemechaniseerd. Op het platteland hebben dus veel mensen hun werk verloren. 
Curitiba heeft ook z'n favela's, zo'n tien procent van de bevolking leeft in houten krotten met een paar golfplaten op het dak. Maar volgens de statistieken ligt dit percentage in andere grote Braziliaanse steden veel hoger.
Curibita 's geheim lijkt simpel. De beleidsmakers willen het belang van het milieu en de lokale bevolking vooropstellen.
Daarom hebben ze een voorbeeldig systeem van openbaar vervoer bedacht. Concentrische cirkels van de lokale buslijnen verbinden vijf grote routes. De gelede bussen rijden in hun eigen banen en gaan zo snel als een ondergronds systeem. De bushaltes zien eruit als glazen capsules. Ze zorgen ervoor dat de doorvoer van de bussen vlot verloopt. 
Het stadsbestuur werkt ook intensief aan de ophaling van afval en vooral van recycleerbaar afval. Freelance 'carrinheiros' verzamelen blikjes en papier om te verkopen aan recyclagecentra. De stad creëert banen door centra te subsidiëren waar het vuilnis wordt gesorteerd en de opbrengsten van de verkoop van dit recyclagemateriaal gaan naar sociale projecten.
 
Curitiba is geen paradijs, er zijn files, dakloze junks en kinderen uit favela's worden ingezet om vuilnis op te halen, maar er werken ook mensen die proberen deze stad leefbaar te maken en te bewijzen dat verandering mogelijk is en dat is al heel veel waard.